سیمین بهبهانی غزل خداحافظی را خواند

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)- بهبهانی که از دو هفته پیش به دلیل مشکلات تنفسی و قلبی در بیمارستان بستری بود، با وجود علائم بهبود در روزهای گذشته، سرانجام امروز سه‌شنبه 28 مرداد جان به جان آفرین تسلیم کرد.

در واپسین روزهای حیات شاعر، سیدعباس صالحی، معاون فرهنگی وزارت ارشاد به ملاقات بانوی غزل ایران رفته و به دلجویی و همدلی از خانواده سیمین بهبهانی پرداخت بود.
در این ملاقات برخی شاعران از جمله افشین علاء و سهیل محمودی نیز حضور داشتند.

سیمین خلیلی معروف به سیمین بهبهانی فرزند عباس خلیلی (شاعر و نویسنده و مدیر روزنامه اقدام) است. حاج میرزا حسین حاج میرزاخلیل مشهور به میرزا حسین خلیلی تهرانی که از رهبران مشروطه بود، عموی پدر او و علامه ملاعلی رازی خلیلی تهرانی پدربزرگ اوست. پدرش عباس خلیلی (۱۲۷۲ نجف - ۱۳۵۰ تهران) به دو زبان فارسی و عربی مسلط بود و شعر می‌سرود.

بهبهانی را برخی به دلیل سرودن شعر در اوزان خاص «نیمای غزل» لقب داده‌اند.وی سرودن غزل را از نوجوانی آغاز کرد و موضوع اغلب غزل‌های او در این دوران مضامین عاشقانه و عواطف زنانه و انسانی بود. وی بعدها متاثر از سروده‌های نوپردازان شد و در مجموعه غزل رستاخیز به سمت موضوعات و معضلات اجتماعی گرایش پیدا کرد.

کتاب‌هایی چون «جای پا»(۱۳۳۵/۱۹۵۴)، «چلچراغ(۱۳۳۶/۱۹۵۵)»، «مرمر» (۱۳۴۱/۱۹۶۱)، «رستاخیز» (۱۳۵۲/۱۹۷۱)، «خطی ز سرعت و از آتش»(۱۳۶۰/۱۹۸۰)، «دشت ارژن»(۱۳۶۲/۱۹۸۳)، «گزینه اشعار»(۱۳۶۷)، «درباره هنر و ادبیات»(۱۳۶۸)»، «آن مرد، مرد همراهم»(۱۳۶۹)، «کاغذین‌جامه»(۱۳۷۱/۱۹۹۲)، «کولی و نامه و عشق»(۱۳۷۳)، «عاشق‌تر از همیشه بخوان»(۱۳۷۳)، «شاعران امروز فرانسه»(۱۳۷۳) -ترجمه فارسی از اثر پیر دوبوادفر، چاپ دوم :۱۳۸۲-، «با قلب خود چه خریدم؟»(۱۳۷۵/۱۹۹۶)، «یک دریچه آزادی»(۱۳۷۴/۱۹۹۵)، «مجموعه اشعار» (۲۰۰۳)، «یکی مثلاً این‌که (۲۰۰۵)، «هرگز نخواب کوروش»، «شعر زمان ما» (1391)، «مجموعه اشعار سیمین بهبهانی»(1391) در کارنامه کاری بهبهانی است.

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) درگذشت این شاعر توانمند را به خانواده وی و خانواده بزرگ فرهنگ و ادب ایران تسلیت می‌گوید.